چند جهانی یک نظریه است که می گوید جهان ما تنها جهان موجود نیست و جهان های دیگری موازی با جهان ما وجود دارند. اما همه فیزیکدانان به وجود جهان های موازی اعتقاد ندارند. تعداد کمی از فیزیکدانان هم معتقدند که ارتباط با جهان های موازی غیرممکن نیست.
نوع 1: اگر شما به اندازه کافی دور شوید، باز هم به خانه اول بر میگردید.
ایده نوع یک جهان های موازی با استفاده از قوانین احتمالات می گوید که جهان آنقدر بزرگ است که مطمئنا در جایی دیگر سیاره ای دقیقا مشابه با زمین وجود دارد. در واقع این ایده می گوید که جهان نامتناهی است با بی شمار سیاره که شرایط برخی از آنها دقیقا با زمین یکسان است و کسانی در آنها زندگی می کنند که کپی شما هستند.
ما این جهان ها را نمی بینیم چرا که محدوده قابل مشاهده توسط ما به اندازه عمر کیهان است، یعنی ما فقط میتوانیم کره ای به شعاع 14 میلیارد سال نوری و به مرکز زمین را رصد کنیم. خارج از این کره که به حجم هابل مشهور است نوری به ما نمی رسد به این دلیل که جهان در 14 میلیارد سال پیش به وجود آمد و نور رسیده به ما نمی تواند بیشتر از این مقدار عمر داشته باشد تا به چشم ما برسد.
وجود جهان موازی نوع 1 با استفاده از احتمالات پیش بینی شده است. هر چند احتمال وجود چنین جهان هایی خیلی کم است، اما غیر ممکن نیست.
نوع 2: اگر به اندازه کافی دور شوید، به سرزمین عجایب می افتید!
بیرون از مرز های جهان ما، یعنی جایی جهان ما با سرعتی بیشتر از سرعت نور در حال انبساط است؛ حد فاصل میان جهان ما و جهان های موازی وجود دارد. از آنجایی که جهان ما با سرعتی بیشتر از سرعت نور در حال انبساط است، جهان های موازی سطح 2 کاملا غیرقابل دسترس هستند.
دو تئوری به ما دلایلی می دهند که وجود جهان های موازی نوع 2 را برای ما باورپذیر میکنند:انبساط همیشگی و تئوری اکپیروتیک (Ekpyrotic)
نظریه انبساط همیشگی به ما میگوید که نواسانات کوانتومی در انرژی خلاء جهان اولیه باعث شد که حباب های کیهانی (که یکی از آنها جهان ماست با میلیارد ها کهکشانش!) ایجاد شوند و دائم در حال انبساط باشند. نتایج انبساط ابدی میگوید که وقتی انبساط آغاز می شود نه فقط یک جهان بلکه بیشمار جهان تولید می شود.
در حال حاضر تنها مدل غیرانبساطی معتبر، اکپیروتیک است که به اندازه ای جدید است که هنوز بسیار نظری است.
تصویر نظریه اکپیروتیک اینگونه است که اگر جهان توسط برخورد دو Brane بوجود آمده باشد، پس Braneها در محل های مختلفی با هم برخورد کرده اند. تصور کنید یک ورق کاغذ به سطح یک تخت برخورد می کند، آیا این صفحه در یک نقطه با سطح تخت در تماس است؟ خیر، در بیشمار نقطه!! اگر Brane ها نقطه باشند پس جهان در چندین محل مختلف بوجود آمده است.
نوع 3: اگر شما همانجایی که هستید بایستید، با خودتان مواجه می شوید.
سطح 3 جهان های موازی نتیجه تفسیر جهان های زیاد (MWI) فیزیک کوانتوم است. هنگامی که یک طرفدار داستان های علمی تخیلی به جهان های موازی فکر می کند، احتمالا به همین جهان های موازی سطح 3 فکر می کند.
نوع سوم جهان های موازی از انواع دیگر جهان های موازی متفاوت است، چرا که این جهان ها در همین فضا و زمان خودمان در جریانند، اما باز هم هیچ راهی برای دسترسی به این جهان ها وجود ندارد. (فرض کنیم) شما تا به حال با هیچکدام از جهان های موازی سطح 1 و 2 تماسی ندارید، اما همیشه در حال تماس با جهان های موازی سطح سه هستید. هر تصمیمی که در زدگی خود میگیرید این جهان های موازی از هم فاصله خواهند گرفت چون ممکن است خود شما در جهان موازی دیگری خلاف این تصمیم را بگیرد. و همه این خود شماها از یکدیگر بی خبرند.
از همه سطوح جهان های موازی، جهان های موازی نوع 3 از همه کمتر با نظریه ریسمان ها ارتباط دارد.
نوع 4: جایی در رنگین کمان، یک سرزمین جادویی وجود دارد
سطح چهار جهان های موازی عجیب ترین و بحث برانگیز ترین سطح از بین تمام سطوح جهان های موازی است، چرا که احتمال وجود آن فقط از روی قوانین ریاضی است. به طور خلاصه هر چه که توسط ریاضی اثبات شود، واقعا وجود دارد.
