پنج نکته درباره سرس

سرس تقریبا به اندازه فرانسه است. در میان سیارک های کمبربند سیارکی (البته سرس دیگر سیاره کوتوله محسوب میشود) سرس از همه بزرگ تر است. با قطر متوسط حدود 950 کیلومتر به سادگی میتواند کل فرانسه را بپوشاند.

حیات عملا میتواند در سرس وجود داشته باشد. با کشف آب در سرس، حدس و گمان هایی مبنی بر این که ممکن است حیات روی این سیاره کوتوله وجود داشته باشد زده شد. با این حال نامزد های بهتری برای حیات وجود دارند. مانند مریخ و قمرهایی که به دور مشتری و زحل میگردند.

سطح کاملا گرم است. حداقل در مقایسه با فضای اطراف سطح سرس کاملا گرم است. سطح سرس در گرم ترین حال -38 درجه سلسیوس دما دارد.

سرس یک سوم از کمبربند سیارکی است. سرس عظیم ترین جرم کربند سیارکی است که یک سوم از جرم کمربند سیارکی را تشکیل میدهد. سنگی پوشیده از بستری از یخ که 900 میلیون تریلیون تن جرم دارد یعنی تقریبا سه برابر همسایه خود وستا.

اخترشناسان فکر میکردند که سرس یک سیاره است. نزدیک به پنجاه سال نخستی که در ژانویه 1801 کشف شد، آنها تصور می کردند که سرس همان سیاره ی فضای خالی بین مشتری و مریخ است.

آیا حیات از یک دنباله دار آمده است؟

یک نظریه به ما می گوید که آب و بلوک های شیمیایی اساسی سازنده حیات ممکن است توسط دنباله دار های یخی به زمین آمده باشند.

این که چگونه زندگی برای اولین بار در زمین آغاز شد هنوز هم یکی از اسرار بزرگ علم است. آب مایع مهم ترین پیش نیاز حیات است، اما این آب از ابتدا روی زمین داغ موجود نبود و همانطور که اشاره شد دنباله دار ها عمدا از یخ تشکیل شده اند پس ممکن است آب مورد نیاز برای تشکیل و ادامه حیات از طریق دنباله دار ها به زمین رسیده باشد.

یکی دیگر از اجزاء اصلی حیات، ترکیبات آلی هستند به نام اسید های آمینه که با پیوستن به یکدیگر پروتئین های پیچیده را تشکیل می دهند. برای مدت طولانی تصور می شود که این مولکول ها فقط می توانند توسط فرایند های بیولوژیکی ایجاد شوند، اما چگونه پا بر زمین نهادند؟ تحقیقات نشان داده است که دنباله دار ها می توانستند این مولکول ها را برای زمین به ارمغان بیاورند.

اما ما هنوز نمی توانیم درستی این فرضیه را کاملا تائید کنیم که آیا ما از دنباله دار ها آمدیم؟