در اواخر تابستان و اوایل پائیر سال 1977، فضاپیمای دوقلویی به نام وُیجر 1 و وُیجر 2 عازم سیارات بیرونی منظومه شمسی شدند، تا مانند دریانوردان باستانی اقیانوس پهناور منظومه شمسی را بپیمایند و به کشف ناشناخته های ما درباره منظومه شمسی بپردازند.
آنها با خود سنسورهای نجومی و باتری های پلوتونیومی با خود حمل می کردند. همچنین تجهیزات ناوبری که اطلاعات خود را به آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا در پاسادانای کالیفرنیا ارسال می کنند.
آنها در سفر طولانی و شگفت انگیز خود، اقمار مشتری، حلقه های زحل و اورانوس و نپتون را به تصویر کشیدند. اما جالب ترین تصویر آنها «نقطه آبی کمرنگی» بود به نام زمین.
دانشمندان ناسا بر این باورند که فضاپیمای ویجر 1 در 25 آگوست 2012 مرز منظومه شمسی را پشت سر گذاشته و به فضای میان ستاره ای وارد شد. در آن زمان ویجر 1 با جفت دو قلوی خود ویجر 2 بیش از 483 میلیون کیلومتر فاصله داشت.
ادامه دارد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر